Stop met zwartepieten in de zorg
2018. We zijn in het vierde jaar van
de kanteling in de zorg en de toegenomen verantwoordelijkheid van de burger voor eigen welzijn en zorg. Maar we moeten met zijn allen nog leren roeien met de nieuwe riemen van de zorgverzekeringswet, de langdurige zorgwet en de wet maatschappelijke ondersteuning.
Patiënten, ouderen, naasten en professionals in welzijn en zorg, vinden het nog lastig vaarwater en we zijn nog lang niet waar we wezen moeten. In de praktijk worden nu veel hulpvragen op het gebied van welzijn en zorg aangeduid als ‘zorgprobleem’.
Zowel de dokter, de wijkverpleegkundige, als de burger kan dan zeggen dat het probleem ‘niet voor hem is’. Zo nam ik vorige week een kwetsbare meneer op, die door de spoedeisende hulp arts werd aangekondigd als ‘zorgprobleem’ , maar
ondermeer een medicijnvergiftiging bleek te hebben. Dat de ondersteuning thuis ook tekort schoot maakte het een complex probleem en dat gooien we graag over de schutting, naar een andere speler. Het mooie van een complexe hulpvraag in de ouderenzorg is, dat
er altijd wel een aandeel welzijn, zorg, geneeskundige- of familieproblematiek in zit, zodat je de hulpvraag lekker kunt doorspelen naar een ander. Dat is met die nieuwe regelgeving en krappe financiering heel erg aantrekkelijk.
De sleutel ligt in betere samenwerking en netwerkzorg en -financiering over de verschillende domeingrenzen heen. Zo helpen wij lokale DementieNetwerken hun samenwerkingsmazen zo klein te maken dat complexe problemen
niet in het water vallen. Dat vraagt samenwerken, netwerkcontacten versterken, leiderschap tonen en elkaar echt leren kennen, in plaats van de zwartepiet toespelen. Het wordt het jaar van samenbinden, met passie voor de unieke complexiteit van de kwetsbare
mens. Zwartepieten kan echt niet meer in 2018!